Rashid* şu an 21 yaşında ve Avustralya’da bir grup Afgan gençle birlikte yaşıyor. Kurumumuz Mülteci Hakları Merkezi’ne ulaştığında 16 yaşındaydı. Onun göç yolculuğunun aslında bebekken başladığını öğreniyoruz. Ailesi, Rashid henüz 1 yaşında bile değilken Afganistan’dan İran’a gitmek zorunda kalıyorlar. İran’da hiçbir zaman bir kimlikleri olmadığını belirten Rashid bu sebeple Türkiye’ye geldiklerini ancak göç yolunda ailesinden ayrı düşerek onları kaybettiğini anlatıyor. Bir sonraki cümlesinden önce derin bir nefes alma ihtiyacı duyuyor. Öğreniyoruz ki Rashid o günden beri ailesinden hiç haber alamamış. Ailesi hakkında bilgi almak için çeşitli kurumlara gitse de hiçbir süreç olumlu sonuç vermemiş. Bu esnada İstanbul’da tesadüfen tanıştığı Türkiye vatandaşı bir lise öğrencisi Rashid’e yurtta kalabileceğini söylüyor ve bu sayede Rashid yurt yerleştirmesi konusunda destek almak için çeşitli kurumlarla görüşüyor. Kaldığı yurtta tanıştığı Afrikalı bir çocuğun kurumumuzdan ve Türkiye’deki refakatsiz çocuklara verdiğimiz hizmetlerden bahsetmesi ile Rashid Mülteci Hakları Merkezi’ni arıyor. İlgili arkadaşlarımızla yaptığı görüşmelerde teyzesinin ve dayısının Avustralya’da yaşadığını söyleyen Rashid için yeni bir umut olan “Aile Birleşimi” prosedürü başlatılıyor.
Bu sürede farklı şehirlerde ve yurtlarda kaldığını söyleyen Rashid özellikle Tekirdağ’ı çok sevmiş; liseye orada başlamış. Okulda ve yurtta dil bariyeri sebebiyle iletişim sorunları yaşasa da bunları zaman içinde halletmiş. O zaman üniversiteye gitmeyi çok istediğini ve yabancı öğrenciler için bir sınav olduğunu öğrendiğini anlatıyor. Yabancı Öğrenci Sınavı’na hazırlanmasına rağmen içinde bulunduğu şartlar sebebiyle sınava giremiyor. Kayıt dışı işlerde çalışarak geçimini sağlayan Rashid bu sırada MHM Çocuk Koruma Destek Hattı’na (0 549 510 52 06) ulaşması sayesinde başlayan aile birleşimi işleminin sonuçlandığının, Avustralya’daki teyzesinin yanına gidebileceğinin haberini alıyor.
Yıllar sonra bir aile ferdi ile bir araya gelmenin ve yeni bir ülkeye yasal olarak taşınmış olmanın heyecanını paylaşan Rashid; şu an hayattaki tek akrabası olan teyzesinin yaşadığı Avusturalya’da. Türkiye’de kayıtlı veya vatandaş olmayı çok istediğini ancak Avustralya’ya gitmenin de kendisi için farklı bir deneyim olduğunu vurguluyor. Üniversiteye gitmek, İngilizcesini geliştirmek istediğini söyleyen Rashid Avustralya’da çalışmazsa okuyamayacağını çünkü Avustralya vizesinin mülteci vizesi değil de aile vizesi olması sebebiyle burs imkanlarından yararlanamadığını aktarıyor. Ek olarak Türkiye’deyken kendisine Tip 2 Diyabet teşhisi konduğunu ve tedavilerine Avustralya’da devam edebildiğini için şanslı hissettiğini söylüyor.
Bu hikayeyi yayımladığımız tarihte Rashid Avustralya’daki ikinci yılını neredeyse doldurmuş olacak.
*Danışanın ismi kişisel bilgilerini korumak amacıyla değiştirilmiştir.
